Mischa Westerhof
Donderdagavond, kwart voor acht. Moe en voldaan zit ik op de bank. Het “goed gedaan” van Marcel klinkt nog na in mijn oren. Ook het schouderklopje dat ik mezelf gaf na de 6 minuten roeien, weer langer dan de vorige keer, echoot nog lichtjes na. Zo langzamerhand beginnen ik aan kleine dingen de resultaten te merken. Personal training in combinatie met zelf 2-3 keer sporten per week, begint zijn vruchten af te werpen. Ben ik zo fanatiek? Nou, eerlijk gezegd niet, ik ben niet zo sportief. Dit reguliere sporten is voor mij echter bittere noodzaak, om mijn lichaam, met zijn verschillende onzichtbare gebreken, in een goede conditie te krijgen én houden.
Na een ernstige rug/bekkenblessure werd deze noodzaak steeds duidelijker. Eind juni besloot ik om me aan te melden voor personal training. Dit vanuit de gedachte dat ik gedurende mijn zomervakantie dan een goede basis kon leggen voor het vervolg. Het liep echter iets anders. Marcel ging ook op vakantie, waardoor de planning opschoof naar september. De intake deden we nog wel voor zijn vakantie. Er werd goed doorgevraagd naar mijn redenen voor personal training, de mogelijkheden en beperkingen waarmee ik te maken heb en wat mijn doelen zijn.
Eind augustus was het zover. De eerste van een serie van 6x een half uur sporten onder begeleiding. En wat was het leuk! Onder leiding van Marcel zijn we “hard” aan het werk gegaan. Opvallend zijn de soms meewarige blikken die ik krijg. “Go, weer eentje die hij zo hard aanpakt”. Nou dat valt mee. Ik moet juist over mijn grenzen heen, onder begeleiding, dat wel! En inderdaad, het “Kom op, ga door” klinkt regelmatig als Marcel een training geeft. Het “Goed gedaan”, wordt met hetzelfde enthousiasme, alleen veel zachter, gezegd.
Na de eerste serie trainingen heb ik een strippenkaart aangeschaft. En nu, na zoveel trainingen, ga ik resultaten opmerken. Kleine stappen, maar wel zicht- en merkbaar. Wat mij vooral rust geeft is dat Marcel voor mij telt en de pauzes bijhoudt. Hoef ik helemaal niets aan te doen. Ik kan me concentreren op wat ik doe. Hoe doe ik de oefening, mijn ademhaling en wat gebeurt er in mijn rug/nek. Dat betekent ook dat je dingen opmerkt en kunt navragen. Het is niet alleen sporten om aan te sterken, maar ook weer bewust worden wat je met je lichaam doet. Op 1x na heb ik van elke keer genoten. Die ene keer gingen de oefeningen niet zoals ze moesten, mijn lichaam werkte niet mee. En ook hier werd positief op gereageerd. Ik baalde behoorlijk, kon dit uitspreken en bespreken. Voor mij een lesje in beperkingen, voor Marcel een confrontatie met de diezelfde beperkingen en ook voor hem een goede les.
Een van mijn doelen is het durven verleggen van mijn grenzen. En dat gaat steeds beter. De oefeningen die ik tijdens de personal training doe, herhaal ik de andere keren dat ik zelfstandig aan de slag ga. En zoals we vanavond bespraken, aan kleine dingen merk ik de vooruitgang. Wat er in 25 jaar is ingeslopen, kan ik niet in 3 maanden “even” wegwerken, dat heeft tijd en inzet nodig.
Elke week weer aan de slag. Niet uit fanatisme, maar bittere noodzaak. Dat half uurtje extra persoonlijke aandacht, maakt het veel leuker
VRAAG NU EEN PROEFMAAND AAN!
Vraag een kosteloos persoonlijk adviesgesprek aan en zie wat we voor jou kunnen betekenen.